De 100 mijl van Sint Annen, juni 2022

Verslag Cees Dijkstra

De ronde over de Stad is gedaan

Wat een belevenis en avontuur. Genieten.

100 mijl Sint Annen – Wat een belevenis en avontuur. Genieten. Drie rondes 56, 65 en 45 km door Grunn. M’n voorbereiding was naadje. Was begin mei geopereerd aan een spatader en kon daarna een tijdje niet trainen. Mijn doel was dan ook finishen en deze loop te zien als een soort training.

Het is rondom Groningen prachtig. Erg mooie kerken, kloosters en borgen. En dat in allerlei bouwstijlen. Een mooi landschap dat je doet denken aan Toscane maar dan zonder heuvels. Prachtig weer en genieten dus. Om even te zeuren: het was warm. Werd halverwege de dag draaierig, kreeg last van m’n been waar ze aan hadden zitten frutten en begon een pijnlijke zool van m’n linkervoet te krijgen. Die laatste pijn bleef de helft van de tocht. Ik moest steeds aan de linkerkant van de weg lopen, zodat m’n voet anders belast werd. Dat was op die manier overigens goed vol te houden.

Het was veel verhard. Bijna alles. Dat is niet mijn ding, maar dat weet je tevoren. Ook weet je dat je veel spullen moet meenemen. Het was namelijk voor een groot deel selfsupporting. Om de twintig tot dertig km was er water of een verzorgingskist. Gerik Mik en en z’n vrouw Henriëtte hadden alles zeer goed georganiseerd. Na elke ronde kwamen we terug bij hun huis en konden we ik weet niet wat eten en drinken. Er was geen nee te koop. Het was zeg maar een lopend buffet. Daar moest je dan wel 56 en 65 km voor lopen, maar dan kreeg je ook wat.

De avond ervoor was ik er al met de camper naartoe gereden en werd ik gastvrij ontvangen. Slapen en lopen maar. De kerkklokken werden bij de start speciaal voor ons geluid. Ingesmeerd met zonnebrand en antimug en met een volle rugzak op pelgrimstocht. We moesten bij de verste punten van onze reis sleutelhangers uit de verzorgingskisten meenemen als bewijs dat we de afstand gelopen hadden. Vier sleutelhangers leverden bij de finish de kleinnood van het begeerde hangertje van de heilige Sint Ann op. De ronde boven Groningen vond ik het mooist. Misschien ook wel omdat ik toen nog niet moe was en oog had voor m’n omgeving. Vind eigenlijk dat Groningen, ingeklemd tussen Friesland en het Duitse Ostfriesland in zekere zin Fries is. Compliment dus.

De tocht rondom de stad was bijzonder. Omdat ik er een groot deel van m’n werk heb ken ik de stad goed. Maar ik wist niet dat er zulke mooie paadjes door en gebieden rondom de stad liggen. Gerik had het goed uitgekiend en het weer zat mee. Zon en een briesje. Het kon niet mooier. Bennie de Vries, die het eerste rondje meeliep, had me geadviseerd een extra jas of zo mee te nemen, omdat het koud zou worden in de nacht. Daar had ik profijt van. Vooral toen het kouder werd liep het lekker.

De laatste ronde was afzien. Hier zaten ook wat stukken niet gemaaid en nat grasland tussen. Pittig. Had me voorgenomen te finishen en heb tussendoor daarom tweemaal uitgebreid gerust. Ben zelfs in de nacht in de camper gaan liggen. De wekker op een uur en even weggedroomd. Na die rust nog wat eten en lopen maar weer. Heb toen Eddy Bakker en Dick nog weer in kunnen halen. De laatste 15 km heb ik zelfs in anderhalf uur gedaan. Mezelf nog even op m’n donder gegeven. Sandra Medendorp werd eerste. Wat een klasse!! Enorm. Wessel Kranghand tweede. Heel erg sterk die man!! Nico Swart half ziek, zo vernam ik, derde. Niet normaal... Mijn finish was zeer zeer ruim daarna. Geen podiumplek maar apetrots: vierde.

Nog tien meter naar de finish